Παιδική Κακοποίηση: Μύθοι & Αλήθειες

Σε προηγούμενο άρθρο μιλήσαμε για την παιδική κακοποίηση, προσπαθώντας να εξοικειωθούμε με αυτό το πολυπαραγοντικό και πολυσύνθετο φαινόμενο. Σε αυτό το άρθρο, θα καταρρίψουμε ορισμένους μύθους που αναπαράγονται ακόμα γύρω από την παιδική κακοποίηση.

Απομυθοποιώντας την Παιδική Κακοποίηση 

Μύθος: Η κακοποίηση προϋποθέτει την ύπαρξη βίας.

Αλήθεια: Η σωματική κακοποίηση είναι μία μορφή παιδικής κακοποίησης. Η παιδική παραμέληση και η συναισθηματική βία μπορεί να είναι, όμως, εξίσου επιβλαβείς για το παιδί.

Μύθος: Μόνοι «κακοί» άνθρωποι κακοποιούν παιδιά.

Αλήθεια: Είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι μόνο οι «κακοί» άνθρωποι κακοποιούν παιδιά. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι μόνο άσπρο-μαύρο. Πολλοί άνθρωποι που πληγώνουν παιδιά δεν το κάνουν από πρόθεση. Αρκετοί από αυτούς έχουν υπάρξει οι ίδιοι θύματα και δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο για να είναι γονείς. Άλλοι μπορεί να παλεύουν με ψυχικές διαταραχές ή με τη χρήση αλκοόλ και άλλων ουσιών.

Μύθος: Η παιδική κακοποίηση δεν συμβαίνει σε «καλές» οικογένειες.
Αλήθεια: Η παιδική κακοποίηση δεν εντοπίζεται μόνο σε φτωχές οικογένειες ή σε υποβαθμισμένες γειτονιές. Μπορεί να υπάρχει σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα, καθώς και σε όλες τις εθνικότητες και τις κουλτούρες. Πολλές φορές «ιδανικές» οικογένειες που φαίνεται να τα έχουν «όλα», κρύβουν πολλά περισσότερα πίσω από μία κλειστή πόρτα.

Μύθος: Οι θύτες είναι συνήθως ξένοι.

Αλήθεια: Οι θύτες είναι συνήθως πρόσωπα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του παιδιού. Συνήθως πρόκειται για πρόσωπα οικεία, με τα οποία το παιδί έχει μία σχέση εμπιστοσύνης.
Mύθος: Τα παιδιά-θύματα στο μέλλον γίνονται θύτες.

Αλήθεια: Είναι γεγονός ότι παιδιά-θύματα έχουν περισσότερες πιθανότητες να επαναλάβουν το κύκλο της βίας ως ενήλικες, επαναλαμβάνοντας, ουσιαστικά, τις εμπειρίες τους ως θύματα. Ωστόσο, τα δεδομένα αναφέρουν ότι έχουν, εξίσου, ίδιες πιθανότητες να μην γίνουν θύτες, αλλά και να κινητοποιούνται κατά της παιδικής κακοποίησης, έτσι ώστε να βιώσει άλλο παιδί όσα βίωσαν.

Μύθος: Οι περισσότεροι θύτες έχουν κάποια ψυχική διαταραχή.

Αλήθεια: Πρόκειται για έναν μύθο που έχει καταρριφθεί εδώ και πολλά χρόνια, καθώς δεδομένα αναφέρουν ότι μόνο το 10% των θυτών παρουσιάζει κάποια ψυχική διαταραχή.

Μύθος: Η παιδική κακοποίηση αποτελεί ένα ζήτημα της οικογένειας, και δεν πρέπει να ανακατευόμαστε.

Αλήθεια: Πράγματι, η παιδική κακοποίηση, αποτελεί ένα ζήτημα που αντιμετωπίζει κάθε οικογένεια ξεχωριστά και ατομικά, ωστόσο, δεν θα έπρεπε να μένει εκεί. Η παιδική κακοποίηση αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο που αγγίζει τα όρια της μάστιγας στη σύγχρονη κοινωνία. Έτσι, η μείωση, ή ακόμα και η αύξηση, του ποσοστού της παιδικής κακοποίησης, είναι ευθύνη όλων μας.

Ας κινητοποιηθούμε, γιατί έχουμε όλοι δικαίωμα να αναπολούμε τα παιδικά μας χρόνια!

Αλεξία Σταθάκη, Ψυχολόγος